SEVDADAN SONRAKİ YAPRAĞIN RENGİ GÖZLERİN gözlerin yok gözlerin görünmez ki! güneş yakar tenimi ...ve hasretin yakar içimi. güneşe inat, sonbahara yüz tutmuş ağaçlar kahverengi. ...ve bilmem saçlarının rengini. ille de gözlerin, ille de gözlerinin rengi. hani diyorum, görmek için gözlerini yağmurları mı beklemeli? ...ve güneş bana inat, kaplar masmavi gözyüzünü. mevsim, sonbahar mevsimi, halbuki şimşekler inletmeli yeri göğü. ...ve yağmurlar sırılsıklam, ıslatmalı tenimi. ...ve sırılsıklamken, eritmeli gözlerin beni. haydi! yağmurlar yağsın artık daha çok bekleyemem ki! anlasana! ... görmek istiyorum 'sevdadan sonraki yaprağın rengi gözlerini. Bitmeyen Aşkımız Sanki diyar diyar gezer gibi gelirdik bana Birlikte iken umudun kırıklığını hiç fark etmeyerek gezerdik Gazlı bez gibi sarardık kanadıkça bir yerlerimizi Ben onun sade lekesiz örtüsü, o benim bahar kokulu hasretimdi Aşkı görmek aşka dokunmak değil bize dönmekti aşk Belki yitirdiğimiz çoktu, kim bilir belki de hiç yoktu Yanan derin alevler Sönmeyen alevler Bizden bir düşe yolculuk gibiydi Parçamızdı her hüzün bizim dolmuş ve boşalmışlığımızdı Kendimizi bilmezliğimiz bile Yazın öğle vakitlerinde serin sular içinde serinlemek gibi bir şeydi Biz şarkıları besteler sözlerini yazar Aşkı aşılardık İsmini koymak isteyenler koyardı Başlıksızdık öyle de kalacaktık Hiç girişimiz olmadı her an gelişmedeydi öykümüz Sonu hazırlanmayan başlıksız öykülerden biri işte Üşüyen şehir oldu Biz onun koynunda Kendimizi ısıtabildik, üşümek yerine ısındık ve hayatta kaldık İlçeydik il, ildik ülke olduk Zaman bizi götürdü biz birlikte yol olduk Birbirimize yol olduk Büyüdük kimse yürüyemese de